کافه دنج

خسته ام از آرزوها؛ آرزوهای شعاری

شوق پرواز مجازی؛ بالهای استعاری

لحظه های کاغذی را؛ روز وشب تکرارکردن

خاطرات بایگانی ؛ زندگی های اداری

آفتاب زرد و غمگین؛ پله های رو به پایین

سقفهای سرد و سنگین؛ آسمانهای اجاری

با نگاهی سرشکسته؛ چشمهایی پینه بسته

خسته از درهای بسته؛ خسته از چشم انتظاری

صندلی های خمیده؛ میزهای صف کشیده

خنده های لب پریده؛ گریه های اختیاری

عصر جدولهای خالی؛ پارکهای این حوالی

پرسه های بی خیالی؛ نیمکتهای خماری

رونوشت روزها را؛ روی هم سنجاق کردم

شنبه های بی پناهی؛ جمعه های بی قراری

عاقبت پرونده ام را؛ با غبار آرزوها

خاک خواهد بست روزی؛ باد خواهد برد باری

روی میز خالی من؛ صفحه ی باز حوادث

در ستون تسلیتها؛ نامی از ما یادگاری

قیصر امین پور

یا ربّ!

ما مشقِ غمِ

عشق تو را خوش نَنِوشتیم

امّا تو بِکش خط به خطای همه‌ی ما…

#فاضل_نظری

در این عمری که می‌دانی
فقط چندی تو مهمانی
به جان و دل ، تو عاشق باش!
رفیقان را مراقب باش!
مراقب باش ، تو به آنی
دلِ موری نرنجانی …
که در آخر تو می‌مانی و
مشتی خاک ، که از آنی !

مولانا

• بعضی وقت‌ها باید
• از همه چیز؛دست کشید 
• بی اعتنا شد…!
• یک گوشه ی دنج پیدا کرد…
• آرامش دم کرد
• وجرعه جرعه بی خیالی سر کشید
• و به این فکر کرد که رها شدن بهترین حس دنیاست…
• گاهی باید برای مدتی از همه چیزدل برید 
• باید اول صبح حال هیچکس را نپرسید     
• نگران هیچکس نشد 
• باید مواظب خودت باش…را به کسی نگفت 
• دلم برایت تنگ می‌شود را …
• دوستت دارم را… 
• باید بعضی دغدغه‌ها را نداشت 
• باید نشست و تماشا کرد آنهایی که 
• روزی هزار بار برایشان جانت می‌رفت
• با جای خالی ات چطور کنار می‌آیند؟ 
• اصلا جایی خالی می‌ماند؟
• باور کن گاهی باید به خودت فرصت بدهی…
• تا آدم‌های اطرافت را بشناسی 
• تا آدم‌های اطرافت تو را بشناسند…
• گاهی باید بی حس بشوی 
• یک بی حسی کامل!!
• و ببینی دیگران چه می‌کنند
• #خودم_ننوشت